Dzień 6 marca 1945 był dniem wyzwolenia miasta z pięcioletniej okupacji hitlerowskiej. W bojach o Starogard brały udział oddziały 8. korpusu pancernego gwardii wraz z 116. korpusem piechoty Armii Czerwonej. Obrona miasta jako ważnego węzła komunikacyjnego była silna i zacięta, a prowadziły ją oddziały 23. korpusu 2. armii gen. W. Weissa. W nocy walczono na przedmieściach – w Owidzu i Hermanowie, a rano do śródmieścia jako pierwszy wdarł się 10. samodzielny batalion czołgów z desantem fizylierów oraz z grupą zwiadowców dowodzonych przez lejtnanta Lubina K. Kulikowa. Dowódca ten za pokierowanie atakiem na gniazdo artyleryjskie Niemców i wzięcie do niewoli jedynego pozostałego przy życiu oficera Wehrmachtu, został odznaczony Orderem Sławy I stopnia. Walki wyzwoleńcze na terenie Starogardu i powiatu starogardzkiego przepłaciło życiem blisko 1 880 żołnierzy radzieckich. Kwatera honorowa z 36 grobami żołnierzy poległych w walkach o miasto mieściła się w centrum miasta, przy ratuszu. W roku 1947 groby te przeniesiono na cmentarz wojskowy, gdzie utworzono osobną kwaterę dla 844 poległych, w większości ekshumowanych z terenu powiatu. Spoczął tam poległy w czasie walk o miasto najwyższy stopniem oficer ppłk. gwardii Siergiej A. Zernow.
Cmentarz wojskowy zajmuje powierzchnię około 0,4 ha. Założony został około 1807 r. Na cmentarzu pochowano prochy żołnierzy (również polskich) kampanii francusko-pruskiej z 1807 roku i napoleońskiej z 1812 r., wojen: austriacko-pruskiej z 1866 roku, francusko-pruskiej z 1870-1871, I wojny światowej, polsko-bolszewickiej z 1920 r. oraz z II wojny światowej. W oddzielnej kwaterze spoczywa 844 żołnierzy radzieckich poległych w 1945 roku. Cmentarz ogrodzono w 1950 roku. W 1979 roku przeprowadzono tu kapitalny remont. Cmentarz ten widnieje w bazie danych cmentarzy Pomorskiego Towarzystwa Genealogicznego pod nazwą Starogard wojskowy.
źródło:http://zbigkurzawa.eu