Skarszewy

Turystyczna Perełka

Skarszewy to turystyczna perełka – Dzieje historii mocno odcisnęły tu swój ślad. W tym niewielkim miasteczku turysta na każdym rogu natknie się na coś ciekawego: a to pozostałości zamku joannitów górującego nad miastem, pełne tajemnic stare kościoły, rynek ze starymi kamieniczkami, czy też stojących w zadumie joannickich rycerzy.

Przez miasto przepływa rzeka Wietcisa, którą można spłynąć kajakiem, podziwiając kociewskie dzikie krajobrazy. Na południowym obszarze Skarszew znajduje się jezioro Borówno Wielkie z rozwiniętą infrastruktura turystyczno-rekreacyjną. Plaża, ośrodek wypoczynkowy, wypożyczalnia sprzętu wodnego, każdego zachęci do spędzenia tu czasu.

Historia

1 listopada 1198 r. książę pomorski Grzymisław podarował joannitom gród „Starigrod” (Starogard) wraz z rozległymi ziemiami, m.in. terenami nad Wietcisą. W zakolu tej rzeki, na wysokim wzgórzu, joannici na początku XIV w. lokowali miasto o nazwie Schöneck, co znaczy piękny zakątek. Pierwsza wzmianka o Skarszewach (w pisowni „Schönegk”) znajduje się w odpisie dokumentu z datą roczną 1305 (oryginał nie zachował się), w którym skarszewski komtur Johannes von Borchfelde (Borgfelde) nadał wsi Obozin 60 włók ziemi. Według znawców tematu w odpisie dokumentu omyłkowo zapisano rok 1305 zamiast 1335. Udokumentowali oni, że Borchfelde pełnił funkcję komtura dopiero w latach 1333-1335, a odnotowany w tym dokumencie jako świadek, brat Johannes Stapel, w innych dokumentach występuje tylko w latach 1334-1341 (nigdy wcześniej).

Z treści drugiego przywileju lokacyjnego Skarszew z 2 lutego 1341 r. wynika, że miasto lokowano ok. 1320 r. Pierwszy przywilej lokacyjny nie jest znany. W 1323 r. w Skarszewach była już komturia joannitów, a przeniesienie ich  siedziby z Lubiszewa do Skarszew nastąpiło między 1321 a 1323 r. Jeszcze w 1321 r. joannita Konrad de Dorstet tytułuje się komturem Lubiszewa, a dwa lata później już komturem Skarszew. Zatem najstarszy znany dokument dotyczący Skarszew pochodzi z 1323 r.