Tekst: Tadeusz Majewski, zdjęcia: Tadeusz Majewski, Sławek Sakowicz
Ale nie zawsze żyje w zgodzie. Kolejność rąbania, dziobania padliny jest oczywiście określona. Najpierw bielik, potem inni. Ale przedwczoraj chyba ja spłoszyłem bielika. Poderwał się do lotu znad jakiegoś ścierwa, a kruki i wrona siwa uznały, że należy wspólnie go pogonić. I tak się stało. Młody bielik. Starsze zrobiłyby porządek.
… Bieliki spotkałem w tym roku nad jeziorem Kochanka, nad wsią Czarne- gmina Kaliska, a przede wszystkim nad Rozlewiskiem Wierzycy, gdzie przez ponad tydzień przylatywał codziennie o 7.40 oraz pod wieczór – chyba na nocleg. Nad tym rozlewiskiem był także rybołów.
wg. wikipedia.org
Dorosłe osobniki mają upierzenie w większości brązowe, chociaż jasne krawędzie skrzydeł wierzchu ciała i pokryw skrzydłowych wizualnie rozjaśniają upierzenie. Głowa, szyja, pierś i pokrywy skrzydłowe mniejsze są wyraźnie jaśniejsze, nawet żółtawoszare. Pióra stopniowo ciemnieją w kierunku kupra, brzucha i nogawic. Lotki są już jednolicie ciemne, jaśniejsze w części proksymalnie. Z resztą upierzenia kontrastują białe sterówki z brązowo nakrapianymi nasadami, aczkolwiek często ogon przysłonięty jest przez skrzydła. W znoszonej lub wypłowiałej szacie mocniej podkreślone są jasne obszary, czasem niemalże białe. Niekiedy wiązane jest to z wiekiem, jednakże zależy od stopnia zużycia albo wyblaknięcia upierzenia. Na podstawie różnic w wybarwieniu sterówek (charakterystycznego dla osobnika układu plamkowania na chorągiewkach) możliwe jest odróżnienie poszczególnych osobników
Długość ciała wynosi 74–92 cm,
rozpiętość skrzydeł 193–244 cm.
Samice są przeciętnie większe od samców. Masa ciała samic mieści się w przedziale 4,1–6,9 kg, samców zaś 3,1–5,4 kg.
Długość skrzydła u samic sięga 610–715 mm, u samców: 552–600 mm; długość ogona: 285–515 mm u samic, 280–375 mm u samców;
wysokość dzioba: 35,1–47,7 mm u samic, 32,4–36,0 mm u samców.