Ruiny zamku krzyżackiego w Zamku Kiszewskim

Historia Zamku

Drewniany gród warowny książąt pomorskich, stał na ziemi kiszewskiej już w drugiej połowie XIII wieku. Krzyżacy otrzymali go, w zamian za dożywotnią rentę, na początku XIV wieku. Nowi właściciele tych ziem postanowili wznieść murowany zamek obronny. Otoczyli go grubym murem i basztą z bramą wjazdową.

Budowla znajdowała się na półwyspie, w zakolu rzeki Wierzycy. Zamek wraz z folwarkiem zostały zniszczone w czasie potopu szwedzkiego, w połowie XVII wieku. Zachowały się mury obronne i baszta z bramą wjazdową.

Kiedy w połowie XIX wieku tereny te przeszły na ręce władz pruskich, jeden z zarządców posiadłości, Joachim Engler, wykupił ją i w 1856 roku wybudował okazały dwór. Wzniesiono go na fundamentach  średniowiecznych. Prawdopodobnie za czasów krzyżackich znajdował się tam dom dla służby. W miejscu dawnego podzamcza stworzono dziedziniec folwarczny wraz z okalającymi go budynkami gospodarczymi. Englerowie uruchomili tu gorzelnię, tartak i młyn nad Wierzycą.

W 1914 roku dobudowano jeszcze sześciorodzinny dom mieszkalny, dla pracowników folwarku. Po II wojnie światowej zabudowania przeszły do skarbu państwa i powoli ulegały zniszczeniu.

Nowi Właściciele

Przełomowy dla tych zabytkowych terenów okazał się rok 1997, kiedy to posiadłość, o powierzchni prawie 6 hektarów, zakupiła osoba prywatna. Miejsce to było w opłakanym stanie, również część zabytków krzyżackich. Nowy właściciel przeprowadził gruntowny remont dworu, oczyścił stawy założone przez Englerów, a także zadbał o zieleń wokół posiadłości. Rozpoczął również prace wewnątrz dworu, a także przy naprawie muru i baszt.

Z dawnego podgrodzia zachowały się (w stanie ruiny) trzy gotyckie narożne baszty (północna, zachodnia i wschodnia) z łączącymi je murami obronnymi oraz (w dobrym stanie) renesansowa baszta przybramna (brama wjazdowa zamku właściwego), w której znajduje się pomieszczenie z oryginalnym sklepieniem gwiaździstym.

Gotycką bramę forteczki rozbudowano w początku XVII w., zdobiąc ją w duchu renesansu. Czwartą, południową bramę zrekonstruowano w XIX w. wykorzystując pierwotne fundamenty.

Pod budynkiem gospodarczym w północno-zachodniej części przedzamcza znajduje się gotycka piwnica ze sklepieniem kolebkowym. Całość założenia ma kształt nieregularnego czworoboku o długości 79 m, szerokościach: 43 m i 63 m.