Zamek wzniesiony został w drugiej ćwierci XIV wieku jako siedziba wójta. Postawiono go na półwyspie jeziora Sobowidzkiego przy starym trakcie Gdańsk-Starogard, a odgrodzono od lądu fosą z mostem.
Przez krótki czas w czasie wielkiej wojny Polski z Zakonem (1409-1411) Sobowidz znajdował się w rękach polskich. Po jego odzyskaniu Krzyżacy przystąpili do odbudowy tamtejszego zamku. Miał on zostać wzniesiony na planie kwadratu i składać się z czterech skrzydeł. Nadal znajdował się na półwyspie wcinającym się w jezioro. Prace budowlane prowadził od kwietnia 1418 r. architekt i mieszczanin gdański, rodem z Koblencji, Niclaus Fellenstein.
Po wprowadzeniu przez Krzyżaków rządów na Pomorzu, Sobowidz został poddany administracji komturstwa malborskiego oraz wójtostwa tczewskiego.
W 1456 na zamku rezydował wójt Vogt von Slubitz. Podczas wojny trzynastoletniej (1454-1466), pomiędzy 10 a 20 lutego 1454 roku Krzyżacy poddali go wojskom Gdańska, które następnie go spaliły. Po zakończeniu wojny odbudowano jedynie dwór mieszkalny, w którym mieszkał starosta sobowidzki.
Na początku XVI wieku właścicielem zamku został Jerzy Bażyński, wojewoda malborski i prawdopodobnie doszło do rozbudowy według projektu Michała Enkingera. Inwestycja ta spowodowała spór z gdańszczanami. Zamek posiadał kolejnych dzierżawców i w XVII wieku pełnił funkcję starostwa niegrodowego z kaplicą. Ostatnim polskim dzierżawcą był Szymon Kicki. Zamek uległ zniszczeniom w XVII wieku w czasie potopu szwedzkiego i został rozebrany w XIX wieku.
Na jego miejscu w XIX wieku wybudowano budynek z nieotynkowanej czerwonej cegły.
Do dnia dzisiejszego zachowały się częściowo gotyckie piwnice, fosy i mur skarpy. W 1996 ruiny zamku zostały wpisane do rejestru zabytków.
Żródło: Wikipedia, gdańskastrefa.com
Miejscowość Sobowidz ma bardzo ciekawą i długoletnią historię. Przeczytaj więcej na: Gdańska Strefa